НАРОДНА ВОЛЈА

ЕДНО ПАТУВАЊЕ ОД ПИРИН ВО СКОПЈЕ, ГЛАВЕН ГРАД НА РЕПУБЛИКА МАКЕДОНИЈА 1944-1989.
ЧЕКОРЕЊЕ ВО ВРЕМЕТО И ПРОСТОРОТ

Поразите на живковистичката диктатура не била резултат само на Македонците против него во Пиринска Македонија. Живковизмот се нашол во незавидна положба и од отпорот на пиринските Помаци. Нивниот отпор и покрај тоа што не бил поврзан со отпорот на македонското малцинство, е последица на истата политика. Секако причините за самиот отпор на македонското малцинство не значи и сличност на формите низ кои се спроведувал. Неговата централна карактеристика е антикомунистичка и е точно насочена против културната политика на комунистичкиот режим, таа го промени начинот на живеењето на Помаците, нивното облекување, имињата и да го изедначен со начинот на живеење имињата на бугарското мнозинство во државата.
Првото незадоволство против режимот колку што е познато се јавува во 1953 година. Во таа иста година се појавува и отпорот во средината на Помаците против комунистичкиот режим. Се формирале 8 наоружани помачки групи. Меѓу нив најпозната била групата на Сулејман Паров од с. Годиево, Гоцеделчевско. Втората позначајна група била четата на Фаик Алиов од с. Абланица, исто Гоцеделчевско. Најдолго од сите помачки чети опстојувала четата на Шукрија Дервишов и на Мустафа од с. Годиево. Таа успеала да опстане до 1958 година (види го текстот на Михаил Груев во веќе цитираниот зборник стр. 81-83). Реакцијата на режимот против помачкиот отпор се изразувала на газењето на човечкото достоинство. Била жестока и нечовечка. Во време на „пастпортизацијата“ на населението во 1953 година, кога во нивните лични документи полицијата ги запишувала „како Бугари – мухамедани“ отпорот против ова дејство бил жисток во Разлошко и во Гоцеделчевско. Интересни, повеќе би рекле трагични се настаните во с. Елешница, Разлошко. Овде власта организирала одделни собранија за мажите и жените. Информациите зборуваат дека Собранието на жените било неуспешно. На тоа Собрание жените ги нападнале комунистичките агитатори кои дошле да ги убедуваат за добрата страна на активностите што ги преземала власта. Жените на тоа одговориле со напад врз агитаторите кои бегајќи едвај успеале да се спасат. Истото нешто се случило и во с. Валкосел во реонот на Чеч. Во тоа село жените со камења и колци ги нападнале режимските агитатори.
Истите реакции се повториле и во кампањата против носењето на фереџе и шамии, како и против носењето на фесови и ќулафи од мажите во време на т.н. „културна револуција“ во годините 1950-1953. Во с. Јакуруда судирите дошле до точка на вриење. Трагедијата била избегната во последниот момент со наредбата на Живков да не се напаѓа с. Јакуруда.
Трагичен израз добиле нападите на власта врз луѓето што живееле на десниот брег на реката Места – во селата Брезница, Лажене и Корница. Во овие села власта настапила агресивно за да ги принуди селаните да ги променат своите имиња. Некои од селаните за да се спасат се декларирале дека по националност се Турци. Турците не биле подложени на барањето за промена на имињата. И бидејќи обидот на некои помаци да се декларираат како Турци не бил успешен, а желбата да си ги задржат муслиманските имиња била голема, селаните од наведените три села се договориле за заеднички отпор против режимската акција за промена на имињата. Силите на режимот со цел да го скршат отпорот на селаните ги блокирале селата. Во одговор на акцијата против режимските сили селаните во с. Кореница масовно излегле на селскиот плоштад каде запалиле големи огнови.

НАРОДНА ВОЛЈА

Слоганот „Македонија е бугарска“ прогласен за официјална стратешка цел на Бугарија е закана по мирот
Читај

ПОЧЕТОХА ПАМЕТТА НА ВОЙВОДАТА АТАНАС ТЕШОВСКИ
Читај

Гласовете ви чуваме
Читај

Бугарија да ги изврши пресудите во корист на здруженијата на Македонците
Читај

Бугарија сака да го наметне своето видување за историјата
Читај

В А Ж Н О С Ъ О Б Щ Е Н И Е!

Известявамe читателите на вестник „Народна воля“, че книгата „Гневът на правдата“ от Ян Пирински вече може да четете и на интернет на следния адрес:
www.gnevot-na-pravdata.com

Б Л А Г О Д А Р Н О С Т!

Редакцията на вестник “Народна воля” изказва своята най-искрена признателност и почит на Минчо Ташев от Канада за често изпращаната финансова помощ на вестник “Народна воля”.
Редакцията на вестника благодари на дарителя за патриотичния жест и му пожелава здраве, щастие и успехи в живота.

СКРЪБНА ВЕСТ

ПЕТЪР СТОЕВ ХРИСТОВ

На 26.11.2020 година в град Благоевград почина Петър Стоев Христов, роден на 02.07.1936 година в село Яново, Санданско, Пиринския дял на Македония.

Петър Христов живя и израсна в семейство с македонско национално чувство, наследено от дядо му Стоян Христов, който е участвал в четите на Яне Сандански и Илия Кърчовалията в борбата за освобождението на Македония от турското робство и възстановяване на самостоятелна македонска държава. А стрико му Иван пък заедно с македонските партизани от Егейския дял на Македония участва за прогонването на българските окупационни войски от Македония. Всъщност Петър още от малък вече знае коя е неговата родина и националната си иден- тичност. А по примера на братята си Александър и Георги, Петър, пленен от музата на поезията, започва да пише стихове, някои от които се публикуват във в. „Народна воля”. Издава стихосбирката „Почти на ручей ромон” през 2003 година в Благоевград.

В поетичните му творби е отразена непрекъсната му жажда за доброта и човечност, и голямата му любов към Македония, за която посвети няколко стихотворения. Петър бе изключително скромен и човечен, с нежна душа на поет и с непокорен дух за правда и справедливост.

Председателството на ОМО „Илинден” – ПИРИН и редколегията на в. „Народна воля” изказват най-искрени съболезнования на опечалените!
Почивай в мир, Петре! Поклон пред светлата ти памет!!!

Поезия

ПЕСЕН ЗА ГОЦЕ ДЕЛЧЕВ

Грозна буря – черно ято
с гръм коситба ще коси –
иде гибел, от която
няма кой да го спаси.

Грозна буря се извива,
птици спрели песента.
Гоце Делчев са убили!
Тъжна, майко, е вестта!

Майски ден е, а след боя
потъмнява свода син.
Наведи се, майко моя,
да целунеш своя син!

А когато го прегърнеш
с две илинденски ръце,
в свято слънце ще превърнеш
най-безсмъртното сърце.

Нека в черната разлъка
пеят житни класове!
Нека робската ни мъка
ражда нови синове!

И над мъртвите усои
пак ще грейне сводът син.
И отново, майко моя,
ще вървиш след своя син!

И когато суховеи
веят мъртви знамена,
той ще пази от злодей
твоя дом и бъднина!

ПЕТЪР ХРИСТОВ

Начална • За нас • Архив • За врзака • Линкове